Wilt u reageren, stuur dan even een email naar info@deweek.net

Sneeuwblind


 
Alweer jaren geleden werd Frederick er door zijn zus op gewezen dat Zuid Europeanen en Zuid Amerikanen een fascinatie voor sneeuw en ijs hebben. Frederick was ooit in Paraguay bezig met een project in Ciudad del Este, het vroegere Ciudad Trujillo. De burgemeester luisterde zeer aandachtig naar de diverse plannen en voorstellen, die Frederick en zijn zakenpartner meldden.Het gesprek eindigde ermee dat de burgemeester best geïnteresseerd was, maar toch één belangrijke voorwaarde stelde. In het project moest de aanleg van een ijsbaan komen. Wie hier aan de Costa Blanca wil schaatsen moet naar Murcia. Daar is een binnen ijsbaantje, niet groter dan een kwart voetbalveld. Je kunt er maar één soort schaatsen huren. Kunstschaatsen. Maar er is een ijsbaan. Sneeuw is weer iets anders. Dat komt voor aan de Costa Blanca, zij het zelden. En als het al gebeurt, is dat in het binnenland in de bergen. De bergen in voeren geen vierbaans wegen, maar provinciale tweebaanswegen. Dus als Alicante en de andere kustplaatsen leeglopen om naar de sneeuw te kijken gaat dat in file. En dat leidt dan weer tot de bijpassende verkeersopstoppingen.Dat is dan tijdens normale omstandigheden. Maar de omstandigheden rond 8 januari jl. waren alles behalve normaal te noemen. De zwaarste sneeuwval sinds men dat opmat. En de laagste temperaturen ooit gemeten in Spanje toen op 7 januari jl. -35º C. gemeten werd in Leon. Verstandige mensen blijven onder zulke omstandigheden lekker thuis bij de kachel.Alicantijnen niet. Die trokken massaal de bergen in. Naar de verafgode sneeuw.En dat leidde tot de voorspelbare gevolgen. Nabij de Aitana moesten 14 mensen ontzet worden. Niet omdat ze daar wonen. Nee, sneeuwtoeristen, die geen idee hebben wat rijden onder dergelijke zware omstandigheden inhoudt. Een klein tikje te veel op het gas en je ligt in de berm. En komt er op eigen kracht niet meer uit. Geen rekening houden met een veel langere remweg. Boem, op de voorganger. En samen in de barranco. Op foto’s in de Alicantijnse krant Información kon je de files zien richting sneeuw. Hoezo lockdown. Hoezo niet te veel mensen bij elkaar. Hoezo ijzel. Hoezo geen winterbanden. Hoezo gezond verstand. Helemaal verblind door sneeuwzucht. Hartstikke sneeuwblind.
 

Ethische gymnastiek


 
Of u het gelooft of niet, maar alle politieke partijen in Spanje hebben een gedragscode, een ethische code, in het Spaans código ético. Zelfs Podemos, de communistische club, heeft zo’n code. Frederick schrijft “zelfs” want misschien herinnert u zich de column over de lijst met Podemos leden, die verwikkeld zijn in strafrechtelijke procedures, variërend van nepotismo tot drugszaken.
 
In die code is aangegeven hoe te handelen in verschillende situaties, waar ethiek aan de orde komt. En dat komt met grote regelmaat aan de orde in de Spaanse politiek.
 
In de gedragscode van alle partijen staat heel duidelijk dat, als een partijlid verwikkeld is in een strafzaak, al is het maar als verdachte, dan dient hij/zij dadelijk af te treden.
 
Trouwe lezers van deze column zal inmiddels bekend zijn dat Spanje een Ministerie van Gelijkheid kent. Als hij dan de acties en verbale kluchten van de verantwoordelijke minister, Irene Montero, hoort kan men beter spreken van het Ministerie van Feminisme.
 
Tweede in de rangorde bij Gelijkheid is mevrouw Ángela Rodríguez Pam. Een leuk beschaafd typetje, dat bij verkiezingen binnen de partij Podemos haar directe tegenkandidaat uitmaakte voor puta coja (lamme hoer). En dat krijgt een hoge politieke functie met een jaarsalaris van 76.000 euro. Over ethiek gesproken.
 
Niet zo gek dat deze dame door politieke tegenstanders is uitgemaakt voor feminazi.
 
Maar we zijn er nog niet. Mevrouw de minister lapt de ethische code van haar partij ook op ander gebied met een stalen gezicht aan haar laars. Zij benoemt als “adviseurs” twee personen, die strafrechtelijk vervolgd worden wegens verduistering en ambtsmisbruik.
 
Artikel XI van de código ético van Podemos zegt letterlijk dat een partijlid “zal afzien van zijn publieke functie, functie binnen de partij of enige kandidatuur voor zulke functies, in geval van vervolging of veroordeling wegens vergrijp of delict”.
 
Het lijdt geen enkele twijfel dat verduistering en ambtsmisbruik hieronder vallen. Hoe kan het dan dat Irene glashard deze twee verdachte toch benoemt?
 
Daarvoor, beste lezers, is weer eens een staaltje van ethische gymnastiek voor nodig. Enige tijd geleden werd mevrouw Isa Serra strafrechtelijk veroordeeld tot 19 maanden gevangenisstraf wegens het aanvallen van een politieagent. Desondanks werd ze benoemd tot woordvoerster van Podemos.
 
Dat kon omdat de código ético even op maat aangepast werd door opneming van een nieuw subartikel, dat bepaalt dat men niet hoeft af te treden als er sprake is van” een juridische jacht om politieke redenen”.
 
Er is niks zo stom als jezelf voor de gek houden. En daarvan hebben we hier een prachtig voorbeeld van. Ethische gymnastiek van de bovenste plank.
 
Frederick Fluweel