Wilt u reageren, stuur dan even een email naar info@deweek.net

Blinde helderziende


 
Het wordt als anekdotisch, zo niet lachwekkend, gezien het feit dat de Spaanse premier Pedro Sanchez, die altijd vooruit vlucht zodra hij geconfronteerd wordt met de werkelijkheid, plotseling komt men een lange termijn plan. Een plan tot het jaar 2050. Een plan dat slechts omschreven kan worden als een futuristische propaganda klucht. Een plan dat getuigt van een enorme dosis narcisme in combinatie met een totaal gebrek aan contact met de werkelijkheid. En dat precies in de week waarin de ernstige diplomatieke crisis met Marokko begon.
 
En dit plan moet uitgevoerd worden onder leiding van een man, bekend om zijn radicale meningswijzigingen van de ene dag op de andere. Een man, die zich politiek verbindt met vijanden van de Spaanse Grondwet, Catalaanse separatisten en ex ETA aanhangers en moordenaars. Een man die net als die halve zool van Venezuela en vroeger Fidel Castro, ons trakteerde op een eindeloze brij verbale diarree en de ene leugen na de andere.
 
De man, die een jaar geleden mooi zijn handjes aftrok van de maatregelen tegen het virus en de verantwoording daarvoor naar de deelstaatpresidenten afschoof.
 
De man, die de infantiele truc uithaalde om op de eerste kisten met vaccin, die Spanje binnenkwamen, het logotype van de regering te plakken, alsof hij ze persoonlijk bezorgde.
 
De president, die na terugkomst uit Brussel zich op Noord Koreaanse wijze liet omringen door al zijn applaudisserende ministers alsof hij een geweldig politiek en economisch succes had geboekt. De waarheid is dat op die top bleek dat Spanje van alle E.U. de meeste financiële hulp nodig heeft.
 
De Stichting FAES, een denktank van ex premier Aznar omschrijft het handelen van Sanchez c.s. als volgt:De kunstgrepen die de politiek reduceren tot een optreden van fantasten botsen uiteindelijk met de harde werkelijkheid van het regeren. Regeren is het gemak van demagogie opgeven en het begrijpen dat politiek meer is dan zelfzuchtige voldoening.
 
Frederick koestert niet de illusie dat dit ooit tot vriend Sanchez door zal dringen, verblind als hij is door zijn machtswellust.Wat overblijft is dus is de knetterharde realiteit
 
Pedro Sanchez en zijn collega fantasten, die een puinhoop maakten van de pandemiemaatregelen.
 
Pedro Sanchez die zijn minister van buitenlandse zaken de grootste vijand van Marokko in Spanje toeliet voor een medische behandeling in Spanje op te nemen en die daarmee het grote diplomatieke conflict met Marokko niet zag aankomen..
 
Pedro Sanchez, die niet in staat is om de economische groei in het komende semester te voorspellen, gaat Spanje anno 2050 voorspellen.
 
Kortom we hebben te maken met een blinde helderziende.
 
Frederick Fluweel
 

Verkiezingen


 
Afgelopen zondag Europese verkiezingen. Het circus is weer achter de rug. De dames en heren politici waren weer bezig stemmen werven.
 
Of het nu Spanje, Nederland of in Amerika is, naar Fredericks mening zijn en blijven verkiezingscampagnes één grote volksverlakkerij.En het meest trieste is wel, dat die hele klucht ook nog eens goeddeels wordt gefinancierd door hen die verlakt worden, de kiezers.Goeddeels, let wel! Want de rest wordt meestal gefinancierd uit illegale donaties. Filesa, weet u nog.
 
En daar staan ze dan. Met weidse gebaren, ingestudeerde stemverheffingen, effectverhogende stiltes en hun door ingehuurde reclamejongens geschreven toespraken.
 
Links, rechts, centrum, het maakt niet uit. Allemaal beloven ze u datgene, dat denkelijk de meeste stemmen oplevert.Er is geen wet, die voorschrijft, dat deze beloften op realiteitszin gebaseerd moeten zijn. Er is ook geen enkele straf als de plechtige beloften niet nagekomen worden. En evenmin is er enige persoonlijke of partijaansprakelijkheid als het beleid van de gekozenen is ontaard in een financiële puinhoop.
 
Het grootste probleem is natuurlijk de politici zelf. Zelden of nooit treffen we in de politiek op verkiesbare plaatsen de beste man op de beste plaats aan. Want die mensen zitten in het bedrijfsleven, in de wetenschap, in de vrije beroepen of hebben een belangrijke overheidsfunctie. Maar voor die lieden, die onvoldoende niveau hebben om daar te slagen, de kneusjes, die echter wel redelijk gebekt zijn en wier belangrijkste talent is dat zij de kunst van het konkelen verstaan, kunnen het ver schoppen in de politiek.
 
Echt stom zijn ze beslist niet, want wie wil er nu niet geld en macht, zonder financiële verantwoordelijkheid? En ongeacht of ze er een zooi van maakt wacht ze een schitterende wachtgeldregeling en/of een voor gewone stervelingen onbetaalbare pensioenregeling. En het wrange daarvan is, dat dit uiterst kostbare douceurtjes opgebracht moeten worden door hen, die ook nog eens opdraaien voor de puinhoop, de gewone burgers.Overal in het gewone leven heeft men zijn beloften na te komen en bij gebreke daarvan draagt men de consequenties. Belofte maakt schuld, heeft Frederick altijd geleerd.
 
Frederick vraagt zich in gemoede af, waarom dat niet van toepassing is op politici of politieke partijen.Als Partij X belooft de werkeloosheid en/of staatsschuld te verminderen, daar een programma op baseert en dat zonder enige terughoudendheid aan de burgers belooft, waarom zou zij dan niet financieel moeten boeten voor het niet nakomen van deze publiekelijk uitgesproken belofte.Of zoals de Amerikanen zo treffend zeggen: " put your money where your mouth is".Maar helaas... voor politici geldt. "put your mouth where the money is".
 
Frederick Fluweel