On the road again 2017 II

 
Op de laatste overnachtingplaats voor de poolcirkel kwam Frederick in gesprek met een Zweed, die vanuit het noorden terug reed naar het zuiden. Toen hij begreep dat Frederick de andere kant op ging, verder naar het noorden, langs Kiruna, gaf hij hem een belangrijke tip.
 
Je moet beslist het ijshotel gaan bekijken, raadde hij Frederick aan. Dat ligt een kilometer of tien vóór Kiruna in een dorpje dat Jukkasjärvi heet.Of u het gelooft of niet. Receptie van ijs. Bar van ijs en de 20 kamers ook. Iedere kamer is gemaakt door een ijskunstenaar (of moet Frederick zeggen ijsbeeldhouwer). En dat maakt iedere kamer tot een kunstwerk.
 
Er is een zomer- en een winterhotel. Het winterhotel laten ze in het voorjaar smelten, waarna het weer in zijn geheel wordt opgebouwd met de 7.000 ton ijsblokken die in een vriescel op voorraad liggen. En er wordt weer een nieuwe groep kunstenaars uitgenodigd om de kamers te ontwerpen. Wie meer wil weten moet even googlen op “Ice Hotel Jukkasjärvi”.
 
Dan rijdt hij Zweden uit en zet Frederick zijn indrukken op rij.Zweden is een prachtig land met een adembenemend mooie natuur. Het straalt rust uit. Er is relatief weinig verkeer en er wordt rustig en gedisciplineerd gereden. Dus een genot om er rustig en op je gemakje te toeren. Maar het is niet spectaculair. En misschien is dat wel de charme van het land.Een tegenvaller waren de dorpen en stadjes. Geen echt centrum, geen oude binnenstad of oude dorpskern. Geen sfeer, geen gezelligheid, bijna ziellos. Maar de schitterende natuur compenseert dat ruimschoots.
 
Na Zweden heeft Frederick inmiddels het eiland Andoya bezocht. Dat viel wat tegen door de mist. Toen de Lofoten. Dat is van begin tot eind adembenemend mooi. Veel spectaculairder dan Zweden. Misschien het wel meest bijzondere plaatsje op de Lofoten is Nusfjord. Frederick gaat het niet omschrijven. U moet beslist even gaan kijken op google images onder Nusfjord. Bijna op het uiterste puntje van het eiland gaat de ferry naar Bodø, naar het vasteland. De populairieteit van de Lofoten blijkt wel uit het feit dat er per etmaal zo’n zes ferry’s gaan en dat men in de rij staat om mee te kunnen.
 
Vanuit Bodø is Frederick op bezoek gegaan bij kennissen. Daar werd hij getrakteerd op wat zo ongeveer het nationale gerecht van Noorwegen is, kjøttkaker i brunsaus. Nooit van gehoord zegt u. Frederick ook niet. Tot nu toe. Heel lekker.
 
Toen de Rv 17. Rv staat voor Riksveien ofwel rijksweg. Voor iedereen die van plan is om door Noorwegen te reizen is de Rv 17 een must.DE hoofdweg door Noorwegen is de E6. Min of meer parallel aan de E6 loopt de Rv 17 van Bodø naar Steinkjer, een traject van 650 km. langs de kust. Vandaar dat de route in Noorwegen bekend is als de Kystriksveien, kortweg de kustweg. Als u de Rv 17 netjes volgt zult u zeven keer een ferry moeten nemen. Twee daarvan duren een uur, de rest ongeveer een half uur.
 
De meest spectaculaire is de eerste vanaf Bodø, van Forøy naar Ågskardet. Die spoot zo hard van de kaai weg dat Frederick toch maar even naar de snelheid moest informeren. Die was 23 knopen, voor de landrotten bijna 43 km/u. Daar kun je achter waterskiën.
 
Frederick Fluweel